Tuesday, December 27, 2005

Rumah kecil tiang seribu, rumah besar bertiang satu...

Kami tetap berlima. Bersatu. Dulu rumah kami sempit. Dua bilik. Masuk saja dah dapur. Ruang tamu. Bilik tidur bilik air bilik tidur. Selalu berselisih. Bertempuh muka. Tapi yang kecil inilah yang bagi kami kuat. Di ruang kecil itu. Makan sekali. Harta sekali. Duduk sekali. Hilai tawa senda gurau semua sekali. Kami kuat.

Sekarang masih kami yang lima. Rumah sudah besar. Enam bilik. Kami lembaga pengarah. Kami kuat tapi longgar. Seorang tak balik-balik. Bila nak balik. Kami rindu. Tapi tak apa. Kalau itu baik. Tak apa. Tambah seorang lagi.

Rumah kami memang besar. Tapi semua ada sarang sendiri. Buka pintu tutup pintu kunci pintu. Sama. Makan sekali. Harta sekali. Tapi ada yang sendiri. Jarang sekali selisih apa lagi bertempuh. Ruang itu. Kosong sepi. Jarang. Regang. Ada jurang. Nasib baik ada budak-budak. Tapi, kalau budak-budak pergi. Walau yang seorang balik lagi. Sunyi...

Tak apa. Kami kuat, kuat, kuat dan akan kuat lagi.

Kalau rumah kecil, buat apa pun muka itu saja. Pergi mana pun muka itu saja. Susah tapi rapat gila. Bila rumah dah besar, masing-masing ada bilik sendiri. Mula beli itu ini utk bilik sendiri. Sikit sebyk self-centered. Ada privacy sendiri. Asik dok dlm bilik sendiri. Kadang-kadang segan nak masuk bilik org. Sehari jumpa jarang-jarang. Nasib baik ada talam. Sekali sehari jumpa di situ. Tak apa. Ini normal. Saja nak tunjuk beda. Tak ada apa pun. Exaggerate. Biasalah. Paranoid.

No comments: